DZIECINA W MOGILE

Agnieszce

Na cmentarz podaza matka, wolnym krokiem.
Rozmyslajac o tym, co bylo przed rokiem.
Dziecine dumnie i skwapliwie piastowala.
Cztery miesiace pozniej, w mogile pochowala.

Z ciezkim bolem i rozterka do grobu dochodzi.
Tuz obok, zza drzewa aniolek wychodzi.
"Nie placz matulu, mila moja,
To ja, ukochana, dziecina Twoja".

"Jestem przy Tobie, we dnie i w nocy.
I zawsze, kiedy potrzebujesz pomocy.
To nie Twoja byla wina,
Ze odeszla Twa dziecina".

Po policzkach lezki plyna.
Matka placze za dziecina.
Serce zal na pol rozrywa.
A dzieciatko w trumnie dogorywa.

autor

MALENKA

Napisany: 2005-02-02 Dodano: 2006-12-28 15:13:49

Ten wiersz przeczytano 383 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie