dzieciom niewinnym

dzieciom z Biesłany

[ Dzieciom niewinnym ]



Ślepa nienawiść jak rzeka bez źródła,
suchą falą obłąkania wyciąga wilgoć z łez,
porozrzucane ciała dzieci spowite niewinnością,
to już nie kolor miłości , to barwa śmierci.
W przerażonych oczach zastygły nieogolone portrety,
spękane usta szeptające słowa modlitwy;

Świętość najmniejszych z bijących serc
bezwzględność serc skamieniałych.

A świat patrzy, tak bezradny i tak daleki,
już tylko słowa, które dym gryzący spowija;
na każdy z trzech dni niszczącego cierpienia:
Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty.
Nadzy przed obliczem szyderczej hołoty
jak zwiastuny własnego krzyża – dzieci z Biesłany.

Matki naprzeciw wypalonych matek,
Ojcowie przeciwko obłąkanym ojcom.

Czerwony Archanioł z mieczem ognistym,
ponad wielkimi , wilgotnymi oczętami,
jak szaleniec uderzył w tą ziemię dniem apokalipsy.
I pierwszy apel zapłonął w dwuszeregu.
Z piekła - w ogień , który nie oczyszcza
Brudem ślepej furii zdeptani w imię wolności .

One tam poszły z radością , jak owce z pastwisk podniebnych,
lecz ktoś je w umyśle swoim krwawą naznaczył farbą .

autor

Damian Maciej

Napisany: 2004-09-03 Dodano: 2004-09-04 12:03:24

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 114

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie