dziecko miłości

deszcz...

wciąż płaczę...

mój cień tonie w kałuży łez
Łzy płyna spływają
tocząsię po moich policzkach
powoli spadają tworzą jezioro
później morze a na końcu
łzy pływają do oceanu smutku
i mojej obawy...


wciąż kocham...

moje serce płonie
rozpala ognisko miłości
gorące jak rozżarzone węgliki
jak kamienie płonącego uczucia
rozkwita miłosny kwiat
rozkwita promieniami szczęścia
i gaśnie...


znów płaczę...

żar mojego uczucia gaszą łzy
gaszą też moje piękno i radość
zalewa kałuże jeziora
morza i oceany
tworzą rzeki i chmury
burzą się i gniotą
odpychają i przyciągają


znów zapłaczę... lecz już nie tak

zapłaczę ze szczęścia
i nie będę musiała pisać
odzyskam to co piękne
prawdziwe i czyste
a kałuże łez to będą
kałuże czystego ciepłego
radosnego i oczekiwanego deszczu miłości
wiosennego deszczu niewidzialnego dziecka szczęścia

wiesz co do Ciebie czuję kochanie... Smoku... pozwól by dziecko miłości dało nam nasz upragniony deszcz...

autor

Alicja B.

Napisany: 2006-11-06 Dodano: 2006-11-08 19:17:27

Ten wiersz przeczytano 654 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie