[Dziękuję Ci za dar Twój...]

Dziękuję Ci za dar Twój o zmroku,
srebrzący się w blasku księżycowym
na policzku, zamiast słów potoku.
Na milczenie nie byłem gotowy
wtedy – Ty otworzyłaś mi serce
zaślepłe; przebacz więc proszę miła,
że zielone Twych oczu kobierce,
powódź uczuć w tę noc nawiedziła.

Przepraszam – ja dopiero się uczę,
jak mam kochać kobietę, Asiorka,
by nie ranić miłością w Twej duszy
najskrytszego na dnie zakamarka.


maj 2003

autor

łosiek

Dodano: 2005-01-12 00:05:34

Ten wiersz przeczytano 383 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie