Dziękuje za zapomnienie!
Dziękuję za zapomnienie
Za cisze na horyzoncie
Za obojętność w tłumie
Na ostrym dróg zakręcie
Dziękuję za uciszenie ust
Pocałunkiem Judasza
Za wbicie cierni w serce
I wrzucenie do poddasza
Gdzie wśród wspomnień
Zakurzonych tętni życie
Piękno miłości dawnych
Skrywa duszy tajemnice
Komentarze (3)
Czasami zapomnienie jest ulgą..w wierszu życie
przeplata się z tajemnicą.
Osobiście widzę w tym wierszu cierpienie, za nie nie
dziękuje się lecz jak to ujęłaś w ostatniej zwrotce
stara się zapomnieć wraca się wtedy do tych
szczęśliwszych chwil w życiu do odległych wspomnień,
wiersz mi się podoba gra na uczuciach.
Wiersz ze serii tajemniczych-coś się u Ciebie
zmieniło,a pytać nie wypada!Jednak w wierszu widać
jakiś ból co Ciebie przeszywa i wracasz do zakurzonych
kartek przeszłości-życzę równowagi i odnalezienia
radości życia...powodzenia..