dzień

Słońce dziś ogarnia się z przepychu
Księżyc pęka z zachwytu
Gwiazdy tworzą koc granatowy

Góra już gotowa jest na jego nadejście
Nadchodzi przynosi nam życie
Skłania rośliny do fotosyntezy
Grupuje promienie i nimi steruje

Czy jesteśmy mu wdzięczni
zapominamy o nim
Uciekamy jak najdalej
Często schowani przed samym sobą

Często jak samobójca
Żałujący swej decyzji
Często stajemy twarzą w twarz z lustrem

Później i tak umieramy
Bez naszych pięknych osiągnięć
One są gdzieś daleko i nic nie znaczą w danej chwili
Śmierć to taka komuna
Wszyscyśmy równi

Jeśli umrę mój wzrost zniży się do średniej krajowej.

autor

Pikero

Dodano: 2005-02-24 17:51:42

Ten wiersz przeczytano 579 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie