my

przyszedł księżyc w noc polarną
tak znudzony monotonią
przyszło słońce w dzień tez taki
szary czas biegnący z boku...

rozświetlone dni przez szczęście
nudne drogi równoległe
nie skrzyżują się ze sobą
nie poznane zginie serce

nie oglądaj się za siebie
tak mówili odwróceni
budowali wielką wieżę
z paradoksów zamiast cegieł

na ostatnim wieży piętrze
paradoksy się skłuciły
węzeł puścił wszystko pękło
i marzenia się skończyły..

autor

Pikero

Napisany: 2005-03-22 Dodano: 2005-03-22 13:13:41

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie