Dzień codzienny

Wychodzę rozmyślam
wtapiam się w ludzki gwar
te same uliczki ten sam kłam
wszystko to samo jak na straganie towar.

Mijam znajome twarze
upał i zgiełk brak powietrza
i co tu się jeszcze wydarzy
przecież nie zajrzę do twojego wnętrza.

Takie to wszystko zakłamane
takie powierzchowne i udawane
może już we mnie wypalone
a może przez lata oddalone.

A wkoło kwiaty a wkoło lato
barwy aż bolą od patrzenia
a wkoło dymy grilów i za to
trzeba dziękować możności istnienia. Iwona D.

autor

Iwona Derkowska

Dodano: 2011-06-16 20:31:48

Ten wiersz przeczytano 933 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie