Dzień trzeci - smutek

Dnia trzeciego smutek mnie ogarnął.
To trudny dzień, bo weekend samotny rozpoczął.
Trzeba to przetrwać, pomagać sobie mową wulgarną.

Mogę spokojnie zasnąć na moment.
I cisza, co była odejdzie na chwilę.
Lecz czuję ją nadal, ze smutkiem złączoną.
Stała się silniejsza i bardziej doskwiera.

Dnia czwartego smutek, w tęsknotę zamienię.
Półmetek to będzie wyczekiwań.
Chciałbym napisać naprawdę, co czuję.
Lecz słów składać nie umiem.
Bo zwykłe dwa słowa nie starczą za strofę.
Bo one pomogą jedynie przetrwać złe chwile.
Jak wrócisz, zobaczysz, że żyję?
Jak długo? Zobaczyć nie zdołasz.
Sam nie wiem czy koniec jest bliski?
Czy może ten smutek do dna mnie przybija?
Odbiję się na pewno.
Ta moja nadzieja, taka niczyja.

Lewandowski Jakub Płock 22.09.2006

autor

art=sic

Napisany: 2006-09-22 Dodano: 2007-02-05 00:00:48

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie