Dzień wagarowicza

W kwiatów pług, losu krwisty ślad zaprzężona
myśli toń wciąga, serca czerwień w żalu wir
dotknij zimy starczą dłoń
czujesz śmierci cichy skrzek ?

Skostniała dłoń ,trawy zaczątkiem pokryta
ostatni płatek ,stopiony żywcem
chmurna patelnia na oleju z przebiśniegów
podgrzana do maków czerwieni

Chwyć dłoń i zmieńmy roku bieg
znów po stoku w tańcu straconych
Nie ,wolisz słowika opętańczy śpiew
zakrawasz na młodości śmiech

Mróz, tak w srogości piękny
Lodu długie sople powbijane
W sercu sługi, wiernym pozostanę
zaśpiewaj o matko zimo

Te pieśni raz jeszcze
w uszach dziecka do szkoły
biegnący tabun koników
polnych, chabrów zastępy

I krzyknij ponad słońce
ponad słoneczników żar
po raz ostatni łez zimnem
zaleje wiosny serca Twego blask

Zapłacz cicho nad losem mrówek
do pracy z letargu zaciągniętych
zasłon w pokoju, zasypiam
wraz z lutym

autor

K4K

Napisany: 2007-03-21 Dodano: 2007-03-22 09:35:31

Ten wiersz przeczytano 1052 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie