Dziewczynka w mroku

Została zabrana kiedy była mała,
W ciemności nocy, jej matka płakała.
Kiedy zniknął księżyc źli ludzie zabrali,
Na targu za bezcen do kopalń sprzedali.
Chociaż nigdy przy nich ona nie płakała,
Naprawdę strasznie przez nich ucierpiała.
Łez nigdy nie roniła, ona w sobie to zabiła.
Lepsze życie na swą przyszłość co noc śniła.
Chociaż była grzeczna, ciężko pracowała,
Bez skrupułów, za dnia baty dostawała.
W ciemności kopalni, w czeluściach mroku,
Dokopała kilofem, srebrnych nici potoku.
Kiedy stópki o krawędzie ostre raniła,
W jej małym serduszku, nadzieja sie jawiła.
Znalazła kamyczek, przez wode szlifowany,
Symbolizujący, jaki zawsze był on wytrzymały.
Od tej pory wiele się dla dziecka zmieniło,
Na zewnątrz coś pękło, wojne to skończyło.
Kiedy główkę z mroku wreszcie wyłoniła,
Z jej oczu promieniowała, nieznana dotąd siła.
Chociaż była ledwie zszarganym dziecięciem.
Ludzie cieszyli się, jej matczynym objęciem.
Los się od niej za młodu okrutnie odwrócił,
Jednak to co zabrał, z nawiązką jej wrócił.
Rodziców odnalazła w chatce przy potoku,
Który trochę dalej, spływał w otchłań mroku.
Łzę pierwszą w swoim krótkim życiu puściła.
Widząc teraz miejsce, o którym tyle śniła.
Padła na kolana, życie swoje wychwalając,
Nienawiści do oprawców w ogóle nie znając...

autor

Zedd

Napisany: 2012-03-07 Dodano: 2013-04-08 16:24:09

Ten wiersz przeczytano 938 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie