Dziurawe sny
Będąc w Polsce zauważyłam starca siedzącego na trawniku w dziurawych butach, widok ten bardzo mnie wzruszył.
Młodość przeminęła
jak pociąg pospieszny
pędzący w nieznane.
Patrzę przez okno wspomnień,
przymykam oczy na chwilę.
Spod powieki spływa łza,
słona łza.
Obrazy jak ze starego filmu
przesuwają się zwolna.
W atlasie marzeń
wiele rozdroży.
Bramy nadziei zamknięte na zawsze.
Czemu los nie był łaskawszy?
Dał tylko samotność .
Szczęście schował do szuflady.
Dziś kiedy życie się kończy,
pożar mysli
przygasił żal.
Zatopił wspomnienia.
Zostały tylko dziurawe buty
jak niespełnione sny,
dziurawe sny.
Komentarze (17)
po prostu polski świat polskie sny....ale polskie.
nasze. niech bedą dziurawe. niech będa nasze
ja wczoraj też miałam ,we wierszu...kogoś w dziurawych
kaloszach,dziś mnie ujęły Twoje Dziurawe
sny...POZDRAWIAM
bardzo plastycznie opisałaś myśli, które wywołał widok
starca...ale we mnie pytanie, może nie całkiem
związane z wierszem, może on w tych dziurawych butach
mimo wszystko był szczęśliwy?
Twój przejmujący wiersz napisany wrażliwością poety,
uchwycony moment codzienności przegranego człowieka.
Całość dopełnia obraz, który miałam przyjemność
widzieć. Doskonale zharmonizowane obserwacje. Brawo!
Bardzo piękny wiersz i jakże prawdziwy... Poruszyłaś
mnie bardzo tym obrazem starca. Jestem pod dużym
wrażeniem i za to bardzo Ci dziękuję. Z
pozdrowieniami, M.
Piękny wiersz...
wiersz w ciekawym stylu i prawdą napisany.. ale takie
jest życie.
Wiersz jest dobry ale... tytuł... znakomity. "Dziurawe
sny". Te dziury przez które powyciekało... znakomita
kwintesencja. Jeszcze raz powtórzę: tytuł korelujący z
ostatnim wersem, powala na kolana!
najbardzie mnie ujęły te dziury tak wymowe tez nic w
nich nie ma...
Wiersz bardzo poruszający i tak prawdziwy aż boli,tyle
ludzi na skraju nędzy czasami ze swojej winy ale
cześciej z braku pracy,a może z niskich
zarobków.pozdrawiam.
Myślę że wiele osób samotnych boi się tego że, spędzą
życie samotnie-a to takie niesprawiedliwe i przykre.
Smutnie nie którym ludziom układa się
życie...dlaczego? przecież każdy pragnie szczęścia i
miłości. Bardzo poruszający i wzruszający wiersz
Dziurawe sny, dziurawe buty i życie marne.... Bardzo
plastycznie ujęłaś temat. Śliczny wiersz.
Przejmujacy i chwytajacy za serce wiersz. Nie
wszystkim dane jest byc szczesliwym i odnosic sukcesy
w zyciu. Trudno jest jednak mowic za kogos. Moze dla
tego staruszka to jest prawdziwe szczescie i widzac
ludzi zaganianych w pogoni za sukcesem, smieje sie z
nich. Wiersz nabiera innego wymiaru po ogladnieciu
obrazu, o ktorym mowi. Potrafilas doskonale oddac jego
klimat.
Młodość przeminęła jak pociąg pospieszny a na starość
pozostały tylko dziurawe buty smutne ale nie
wszystkich życie rozpieszcza .
W istocie przykry widok, ale sądzę, że i w
Stanach takich nie brakuje, poza tym nie wiadomo,
taki stan rzeczy z wyboru, czy z przypadku? Tak czy
siak szkoda osobnika jako człowieka.