Dziwna jest Miłość

Dla Justynki...

Dziwna jest sztuka kochania
wymaga ciągłego poznawania,
wysiłku i zapału wiele,
czasem jej finał jest w kościele,
a czasem na ulicy,
ludzie dla niej zachowują się jak dzicy,
i gdy wydaje mi się,że jej smak już poznałem,
że naprawdę tego anioła pokochałem,
to pojawiają się wątpliwości,
narzekanie na brak spontaniczności,
na to że się nie przytula,że nie mówi mi co czuje,
że przez nią ciągle serce mi kołuje,
że popadam z jednego w drugie,
że zaręczyć się chcę, a za chwilę wątek gubie,
i kończyć wtedy chcę nasze wspomnienia,
zniszczyć,odciąć wspólne marzenia,
bo ja ciepło od Ciebie tak rzadko czuje,
a ja go tak strasznie do życia potrzebuję,
i tyle razy już próbowałem,
zakończyć to co pomiędzy nami poznałem,
i Ciągle jak te słowa chce wypowiedzieć,
jak z podekscytowania nie mogę usiedzieć
i spojrzę w twe oczy zielone,
na twą twarz, włosy przez ramię przerzucone,
i coś drga,zapala się serce uśpione,
i nie pozwala mi wymówić ni słowa,
i co mam zrobić wszystko zaczyna się od nowa,
i nie wiem co już czuje i robie,
czy krzywdę, czy szczęście niesiemy sobie,
ale gdy jesteś blisko myślę tylko o Tobie...

autor

Romantyk14

Napisany: 2009-09-21 Dodano: 2009-09-21 23:38:57

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie