Dziwne to...

Dziwna to chwila, gdy patrzysz
Na tego co słońcem był i książycem.
I nic nie czujesz.

Dziwne to, gdy ogień serce palił
A tego dni już nawet iskierki,
Nie znajdziesz.

Dziwne to , gdy miłość na wieki przyrzekał
A teraz tylko puste kąty po nim
I tęsknota. A może ulga.

Dziwne to, gdy szaleństwem upału lata żyjesz,
Aż budzi Cię chłód i śnieg w sercu.
Cicho zima nadeszła.

Dziwny ten świat
I to, że wszystko mija.
Ogromem wypełnia i dusi radością,
By zniknąć i nie zostawić nic prócz pustki.

autor

Isema

Napisany: 2005-11-28 Dodano: 2005-11-28 21:31:45

Ten wiersz przeczytano 489 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie