Dziwne życie

Dla wszystkich ludzi, którzy mają doła... trzymajcie się ;-)

Świat kręci się szybko- ja coraz wolniej
Niebieskie niebo nade mną
Liście opadają na ziemię, jak marzenia
By ulec zapomnieniu.

Uciekam w otchłań innego wymiaru
Nie mogę dogonić siebie samej
I wolniej, wciąż wolniej biegnę
I dziwne życie jest wokół.

Skupisko ciemności, zamętu
Ciężkie powietrze wszędzie
Niczym na cmentarzysku wspomnień
Wszystko się pamięta i nic.

Nikt nie zrozumie otchłani
Która cały czas mnie porywa
Nie mogę uwierzyć w bezsilność
Która otacza mnie jak powietrze.

Drzwi zamknięte, nie ucieknę
Lecz sama nie wiem czy chcę
Zapalam lampę- zepsuta
W ciemności nadal żyć muszę.

autor

Justyneczka

Napisany: 2007-10-25 Dodano: 2007-10-25 14:54:22

Ten wiersz przeczytano 594 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie