Dźwięk Samotności
Wiatr przestał wiać,
nie słychać szumu za oknem.
Cisza zaczęła się śmiać,
przerwała tym czynem groze.
Barwy tak dziwne,
dźwięku samotności...
Słuchać muszę dziś też
smutnej tej melodi.
Jeszcze kilka dni,
dwa przerwy i od nowa,
zamknę serca drzwi,
by piątego dnia dotrwać.
Tak przez wiosen pięć,
będę żył na granicy
aż ogarnia mnie lęk,
że zostaniesz w dawnej stolicy..
autor
D.B. COOPER
Dodano: 2007-12-14 00:29:43
Ten wiersz przeczytano 520 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Jakiś niezgrabny ten twór...
Cisza zaczęła się śmiać...w wierszu to boli gdy
samotność śmieje się na pewno wytrzyma do dnia
spotkania Bardzo dobry wiersz w wymowie Wzrusza bardzo
i boli Wyrazy uznania