Dźwięk samotności

Dźwięk samotności
kukułka
woła do nieba
prosi o deszcz bo jej skrzydła wyschły.
Czarny garnitur nosi
od urodzenia w żałobie chodzi.
Szuka swojego cienia
samotnie niebo przecina
i krzyczy.
Od rana do nocy póki tchu w płucach jest dosyć
skrzydłami macha wiruje w powietrzu.
Odsłoń jej słońce niech wzniesie się ku górze
swe skrzydła
w proch zamieni.
Pozostanie w pamięci jej krzyk
samotności.

autor

wariatka

Napisany: 2005-05-23 Dodano: 2005-10-10 11:56:04

Ten wiersz przeczytano 965 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie