Dżwięki...

Codziennie kreśli marmurowe słowa w swej małej księdze życzeń
Maluje ukradkiem kolejny banalny obraz zniszczenia
W odrapanym pudełku jak największe skarby przechowuje wspomnienia z krótkiego życia
Każda łza smutek i ból są przelane na białą kartę zwątpienia
Nie ma żalu do setek egoistów stąpających śmiało po tej zniszczonej cierpieniem ziemi
Nie krzyczy głośno rozbijając przejrzyste szkło w promieniu miliona kilometrów
Wciąż w cichej samotności buduje nowe niekończące się zdania
Splątane mysli uderzają rytmicznie w Jej tętniące złością skronie
Oddałaby milion lat za jeden dzień bez śladów chorych kłamstw
Godziny marzeń za minutę bez złudzeń błądzących po umyśle
Setki nieszczerych uśmiechów w zamian za dżwięk najprawdziwszej radości
Każdy ruch dotyk myśl i nakreślone słowo wymieniłaby na melodię zdań płynących prosto z serca

Każdego poranka otwiera usta by wydobyć choć jeden mały niepozorny dżwięk
Na prózno
Potrafi tylko pisać

I nic więcej
...

autor

wobuaini

Dodano: 2006-06-20 21:51:16

Ten wiersz przeczytano 650 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie