Dzwon

Na porośniętej mchem dzwonnicy
Wisi zapomniany spiżowy dzwon.
Gołębie gruchają o nim w tajemnicy
I w niepamięć odszedł już jego ton.

Jego serce ze spokojem uwieszone
Między ciszą a stęsknionym biciem.
Czasu trwanie – rysami naznaczone,
Marzeniami, które rdzewieją skrycie.

Lecz ongiś wiatr się nad nim ulitował,
Z silnym podmuchem uderzył doń.
I donośnym biciem się rozkoszował,
Gdy znowu serce uderzyło w dzwon.

autor

premo3

Napisany: 2005-07-14 Dodano: 2005-07-14 20:50:08

Ten wiersz przeczytano 600 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie