Podpalacz...

Usta - wykrzywione uśmiechem
Włosy spłowiałe, lekko osmalone.
Bystre oczy - skrzą się grzechem,
Czy też szaleństwem rozognione?

To nie jego wina, że jest stęskniony
Żywiołu, co pochłania z trzaskiem.
Znów czyjś dom płonie podpalony.
Jego oczy rozgorzały żywo blaskiem.

Lecz wzrok jego z popiołem stygnie.
Tęsknych myśli jednak nic nie zagasi
I zapłoną czyjeś marzenia niechybnie.
Potem te zgliszcza ktoś łzami okrasi.

autor

premo3

Napisany: 2005-07-11 Dodano: 2005-07-12 00:04:26

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie