Egzamin dojrzałości

Jestem nikim, jestem zerem,
Jestem w krzyku jedynie szmerem.
Nic mnie nie rusza, nic mnie nie obchodzi,
Wszystko nieważne, do głowy nic nie wchodzi.
Moje życie jest sensu brakiem,
moje ciało - starym wrakiem.
W tym świecie jestem osobą zbędną,
Me istnienie - rzeczą dla mnie niepojętą.
Najchętniej wbiłbym sobie nóż w serce,
być może zapomniałbym o cierpieniach i udręce.
Lecz jest coś, co przy życiu mnie trzyma,
Prawdziwi przyjaciele oraz moja rodzina.
To oni mnie w trudnych chwilach wspierają,
To oni memu życiu sens nadają.
A jeżeli robią to wszystko bezinteresownie,
To znaczy, że jednak jestem coś wart i żyć chcę ponownie.
I jeśli mam przy sobie tak wspaniałych ludzi,
To nic mnie nie złamie, nic umysłu nie ubrudzi.
Po co z mym życiem kończyć tak szybko,
Skoro mam prawdziwych przyjaciół i nie tylko.
Stres i cierpienia już się dla mnie nie liczą,
Wolę je przetrwać spokojem i ciszą.
Już nie jestem zerem, jak niegdyś myślałem,
Jestem jednak coś wart, a to oznacza, że egzamin zdałem.
Egzamin z dojrzałości, jaką jest samoakceptacja,
Test wykazujący, gdzie jest przesada a gdzie racja.
Me życie przypomina teraz wielki ogród,
dużo w nim kwiatów, piękne chwile tu miewam.
A gdy pojawią się tu jakieś chwasty,
po prostu je zrywam...

Nie ma ludzi idealnych, ale też nie ma ludzi bez zalet... Każdy jest coś wart, trzeba tylko zajrzeć w głąb siebie...

autor

Majster 7

Napisany: 2006-12-16 Dodano: 2006-12-16 23:27:49

Ten wiersz przeczytano 996 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie