*ehh*

Codziennie rano wychodziła z nadzieją, że w końcu zapomni o tym co zrobiłeś ... codziennie biegła w odchłań lecz nie dała rady znaleźć Ciebie i szlochała dalej... krok po kroku łza jak czas kręcąc się opadała z sił ... potrafiła znaleźć kawałek kąta który przypominał jej ... dni, chwile, zjednoczenie sił ... Obijając swoje myśli żal dusiła ... nie znała mocy by podnieś się i iść dalej ... po cóż jej dalsza droga życia, kiedy straciła już wszystko. Początkiem nocy układała do snu swoje smutki, lecz na darmo . Sny odeszły z jej cierpieniem ... nie chciała żyć nie widziała po co ... zaczęła krwawić ... gdy płakała nocą ... Bolesne rany, mgła za oczami ... tak przedstawiała swój koniec ... Aż kiedyś obudziła promyk nadziei, zaczęła żyć z dnia na dzień .. dopóki nie uwierzyła że miłość jej nadal nie skończyła się ... po raz ostatni sięgając po ostrze ... raniła ciało, gdyż wiedziała że nigdy już na nikim się nie oprze ... Kałuża krwi wzbudziła sen, gdy zasypiała zraniona ... Szukała drogi wiodzącej w mgłę, w punkt wskazujący przykry początek ... końca drogi ... Umarła... z życia wzięła nie wiele, wiedziała że gdy się obudzi będziesz przy niej Aniele...

autor

**Mala**

Dodano: 2006-06-25 13:41:05

Ten wiersz przeczytano 642 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Toniczny Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie