Ludzie bezradni
Matka smutkiem karmi swoje chude dzieci
we łzach je wykąpie słońce nie zaświeci
bez pracy nadziei sama jest jak palec
opuszczona cicha nie skarży się wcale
czasami dorobi postoi przy garach
znają już jej dzieci w okolicznych
barach
męża dawno nie ma nędzny pijaczyna
wreszcie jej nie bije od tego zaczynał
taka jest bezradna bieda ją przygniata
siedem klas skończyła i po tylu latach
dobrzy ludzie czasem nakarmią ubiorą
strach włosy podnosi czy dzieci zabiorą
jej matka dokładnie także taka była
czy ona coś zmieni by normalnie żyła
ciągnie się ten dramat od wielu pokoleń
bez wiary nadziei jak w zamkniętym kole
Komentarze (17)
Poruszyłeś w tym wierszu bardzo bolesny temat,
niestety takich rodzin jest sporo, pozdrawiam.
Smutny wiersz, ale prawdziwy i na czasie.
Szkoda że to się dzieje w naszym kraju
w obiecanej drodze do raju w dodatku w kraju
chrześcijańskim pod sztandarem prawa i
sprawiedliwości.
Stażu bo jedyne wiersze godne pochwal sa Twoje?! To
jest objaw kiedy zazdrosc pożera./ ps. m13m1 wiersz
jest bardzo ladny ;)
Straszne takie życie. Wiersz smutny, ale ładny.
Patologia naszych smutnych czasów :(.. Brakuje mi
interpunkcji, lecz to pikuś przy tej wymowie wiersza..
M.
To trudny temat, bo człowiek (jego losy) jest
mieszaniną tego co w nim, tego co wkoło niego i zbiegu
okoliczności - jedynie wynik tego jest nasz i niczyj
inny. Pozdrawiam :)
Nadzieja zawsze gdzieś czeka...
Tylko dostrzec ją zechciejmy...
A inny będzie los człowieka...
I z zaklętych kręgów się wyrwiemy.
smutny obraz namalowany wprawną reką , niewątpliwie
ostatni wers jest odpowiedzią dlaczego jest tak, a nie
inaczej w tej rodzinie... pozdrawiam
smutne odbicie rzeczywistości zamkniete w obrazie
doborowego wiersza, podoba mi sie
Taki wiersz mogl napisac tylko Czlowiek wrazliwy i o
dobrym sercu. On jest nie tylko wzruszajacy ale
pokazales godnosc tej biednej kobiety.
Smutny wiersz ale niestety takie życie, niektórych
przygniata mocniej do ziemi. Pozdrawiam!
Smutny jest twój wiersz bo i ludzki smutek opisuje,
ładnie to zrobiła(e)ś gratuluję.
Tak niestety bywa.Niektórzy rodzą się bogaci- inni -
nie.
Wzruszył mnie los bohaterki... nie zna przecież
"normalnego" życia... niż życia udręki........ a
mówią, że wnet u nas Irlandia. Obłuda.. Wiersz jest
piękny, choć tyle w nim smutku i goryczy.
Budzi refleksję,że człowiek ma tylko jedno miejsce
którego nie zmienia,bo tworzenie losu to nie zawsze
prawda Odkrycie sytuacji dystans to zmiany Wiersz
refleksyjny wymowny zadaje pytanie o sens ludzkiego
życia:)