Elegia dla zmarłego piłkarza

Wiersz ten jest dedykowany Christianowi Benitezowi, 27 letniemu piłkarzowi, który zmarł na zawał serca

Przychodzę do Ciebie w ten letni poranek nieznany piłkarzu

biedniejszy o codzienną dawkę taśm z zapiskami rozmów i zamiarów

Bilonòw idej i aforyzmów

Pragnień krótkotrwałych jak lot spadającego liścia

I tak zapewne zaległyby gdzieś, w pokręconych korytarzach labiryntu zapomnienia



Przychodzę do Ciebie w ten letni poranek

Z maską strachu zamiast refleksji

Dłoniami, jeszcze nie spętanymi przez niedoskonałość

Głową patrzącą w niebo a nie w ziemię

I sumieniem niepozwalającym się zagłuszyć banalnymi trzema słowami

"Spoczywaj w pokoju"



Kiedy umarłeś, myślałem o tym ile razy czytałem opowieści o spełnianiu marzeń

Pokonywaniu nie przeciwników

Lecz kogoś silniejszego - samych siebie

O tym jak czując słodki smak chwały

zapomina się o gorzkim posmaku wysiłku



Myślałem o tym jak ograniczona jest moja wyobraźnia

Bo nigdy nie zadałem sobie pytania: co dalej?

Nie zastanowiłem się ile wysiłku kosztuje Cię wdrapywanie się na szczyt kolejnej góry marzeń



Chciałem Ci powiedzieć, że chyba pojąłem sens twojej historii:

śmierć jest nie tylko jedyną pewną rzeczą, która nas spotka lecz jakby pułapką na myszy

ale zastawioną na człowieka

Łatwiej mu w nią wpaść gdy jest On zbyt pewny

Tego, że wielki demon ciemności,

Na chwilę spuszcza z niego swój wzrok

autor

utkanyzmarzenia

Napisany: 2013-07-31 Dodano: 2013-08-02 20:49:58

Ten wiersz przeczytano 867 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie