Elegia o śmierci

Czy słyszysz te dzwony? biją jakby na trwogę,
Tak, to jakiś człowiek teraz wita się z Bogiem.
Jego ziemskie trwanie, dziś już dobiegło końca
Nie zobaczy na niebie księżyca i słońca.

Czy słyszysz te dzwony? płacz ich biegnie z oddali
Smutkiem wiatru, nadzieję chce w sercach nam spalić.
Aniołowie niosą jakąś duszę do raju,
A na ziemskim padole serca się ściskają.

Czy słyszysz te dzwony, tam na górze u siebie?
Jak niosą lament ludzi stworzonych przez Ciebie.
Za wcześnie Panie, wziąłeś tą duszę do Nieba
Jednak z wolą Twoją dziś pogodzić się trzeba.

Milkną dzwony powoli, wiatr rozwiewa chmury
Gdzieś tam we Wszechświecie, nam nieznanym, ponurym
Błąka się dusza ludzka czekając zbawienia,
Zabrałeś jej ciało, a po nim smuga cienia

autor

JFG

Napisany: 2004-12-07 Dodano: 2004-12-07 09:47:06

Ten wiersz przeczytano 524 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie