Emigracja o świcie

Odeszłaś jak prosta piosenka,
co wpadnie do ucha, zabawi,
porzuci znudzona zwykłością,
odleci ku nowym przygodom...

Odeszłaś ode mnie rano,
z nocą pod rękę uciekłaś
i zostawiłaś niewiele,
tak mało, że nic nie pamiętam...

Odeszłaś niespodziewanie,
a jakbyś to planowała,
ze spakowaną walizką
na dworzec i na pociąg...

A moja emigracja?
To pociąg mojego życia.
Odchodzi.
Ja dalej nim pojadę...

a to moja przeszłość właśnie...

autor

Adnotacje

Napisany: 2005-12-06 Dodano: 2005-12-06 23:09:23

Ten wiersz przeczytano 444 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie