...Emocje...

Nie łatwo zapanować nad własnymi emocjami
Pojawiają się zbyt nagle i równie szybko znikają w codziennym przemijaniu.
Wywołując silne wrażenia pozostawiające często smutek ból i rozpacz…i nie da się odtąd niczego… niczego wymazać. Jedynym ratunkiem jawi się utrwalenie ich wieczne utrwalenie.
Rodzą się niewinne dojrzewają w stresie zmienione w koszmary i klątwy…są naszą cząstką połową całością. Powietrzem wodą…miłością…i takie właśnie było moje życie tak wyglądał mój czas miniony pełen budzących się nadziei i szybko umierających pragnień, czas wizji i nadziei. Przyzwyczajałem się do samotności dzień po dniu aż stało się to dla mnie najistotniejszą rzeczą pokarmem powietrzem… a to przecież miłość po prostu rozkołysana wzbogacona melodia rytmem tętna. I jakże chciałoby się te chwile zatrzymać wypełnić kolorami i trwaniem wszystko inne jest jak smutny klaun histeryczne normalne i szare. Więc jeśli jest w tym jakaś forma jakiś, ślad nadziei niech opiekuje się nami muzyka i nieskończona radość.

autor

leniwy

Dodano: 2009-01-04 17:57:17

Ten wiersz przeczytano 471 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie