Euforia z...

Pamiętam dokładnie…
Pod przekładanym pomarańczowo różowym niebem
staliśmy na niezliczonej ilości ziarenek piasku.
Porywisty wiatr nawoływał na zachód za chowającym się słońcem.
Rozłożyłam ręce… Bezkres wolności oblał każdy skrawek mojego ciała.
Euforia z głębokiego oddechu jaką człowiek tylko może poczuć.
Nie myślałam już o niczym,
złapałam twoją dłoń…
Azyl.
I... mieszam niebo wysoko podniesioną głową.
ugniatam ziemię zdecydowanym krokiem.

Magdalena Gospodarek

autor

espressivo

Napisany: 2015-02-21 Dodano: 2016-09-08 14:06:24

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie