ewa
z pestki wykluć nowe życie
zakopać pestkę w ziemi
niech zakwitnie niech wyrośnie
pełna różu i zieleni
pęstkę w ciemności zagrzebać głęboko
niech nie oddycha i niech nie czuje
niech nie oddaje tlenu obłokom
wiosennych marzeń nie snuje
zniszczyć pestkę zabić
niech nie wyrośnie w drzewo figowe
źródło ludzkiej namiętności
między mną a tobą
autor
Sybilla Vane
Dodano: 2006-06-11 01:37:28
Ten wiersz przeczytano 639 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.