Falka

Nigdy me usta, nie dotkną Twej szyi
Nigdy me dłonie nie zbłądzą po Twym ciele
Nie zobaczysz uśmiechu na mej twarzy
Nie zobaczysz śladów po łzach
Nie zobaczysz radości ni smutku,
złości czy nienawiści
Zajrzyj w nie, a znajdziesz coś gorszego.
Zimno, przeszywający chłód spojrzenia
porażający jak lodowe igły.
Będę jak Falka, płonąć w ogniu
podsycać, wyrzucać płomienie.
Każda iskra dotknie Twego ciała...
Za każdą mą łzę, Twych będzie tysiąc
Za każdą mą myśl, ból będzie rozłamywał Twe kości.
Za każdą mą złość, serce Twe pękać będzie.
Nie znajdziesz ukojenia
Żadne dłonie tego nie uleczą.
Obudziła się Falka, potęga i moc ognia
Tylko ja umiem ją uśpić...
Nie chcę, ona da mi siłę, by przetrwać zdradę.

autor

Velia

Napisany: 2005-01-27 Dodano: 2005-01-27 09:13:51

Ten wiersz przeczytano 767 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie