Fatum

„Fatum”

Jesteśmy skazani na siebie
Jak na cień,
Ja przychodzę nocą,
Ty się budzisz w dzień.
Istniejemy w prawdzie razem,
Lecz w porannej mgle
Gdy na horyzoncie świta słońce
Ja zanikam w czarnym tle.
Ty w promieniach złotych,
Rozkoszujesz błogo się
Dając życia radość innym
Zapominasz gdzie jam jest!
I tak krocząc różnymi drogami,
Próbujemy odnaleźć swoje dusze
Ty za dnia, ja zaś nocą muszę
Błądzić w czerni…
Oświetlony milionami gwiazd,
Nie mogę dostrzec ciebie,
Znowu znikłaś mi na niebie!
Z mroku powstaje błękit,
A w błękicie królujesz ty
Stąd nazwano ciebie słońcem
Być księżycem przyszło mi…

autor

eisenheim

Dodano: 2009-02-03 12:25:22

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie