Fazy Miłości

Maluśkie ziarenko ZACHWYTU
Rozdarło skorupę suchości,
Pojone całusów wilgocią
Wypuściło pędy Radości.

Nad świeżymi listkami Szczęścia
Pąk kwiecia pędy te wieńczący,
Odkrywał dla Słońca swe wnętrze
Do szczytu SPEŁNIENIA dążący.

Lecz Słonko niewiernym kochankiem,
Zmiennym było jego kochanie,
Nikło nocą, witało rankiem,
Narastało ROZCZAROWANIE.

Wzrastał też ich dystans do siebie
Z jesieni przechyłu nastaniem,
Kwiat kark swój pochylał ku ziemi
Zmęczony tym ZDYSTANSOWANIEM.

Wraz z zimą ich związek miłosny
Nie odbijał Słońca promienia,
W stosunkach zasypanych śniegiem
Nastąpił stan ZLODOWACENIA.

WYRZEKAJĄC się namiętności,
Że żadnej miłości nie było,
Kwiecie masą śniegu złamane
ziarenko na ziemię rzuciło.

autor

Lech0610

Napisany: 2013-03-18 Dodano: 2013-03-18 15:54:08

Ten wiersz przeczytano 841 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie