Feniks

Odebrane przedwcześnie życie
niesione echem
milknących beznamiętnych szlochów
zaspokoił głód narodzin
tej drugiej
gorszej połowy

Niczym mistyczny feniks
wyrwany z objęć ukojenia
wzlatując
na skrzydłach czasu
z nikczemnych
rozwianych po bezdrożu prochów

Wzrok targany namiętnością
kryształowe odbicie
pustych oczodołów
martwej duszy obłąkańca
niknące
za kotarą mroku

I tylko pojedyncza kropla rosy
pachnąca deszczem wczorajszego smutku
ostatnim śladem
jego człowieczeństwa...

autor

the_death_row_guy

Dodano: 2007-11-28 00:05:00

Ten wiersz przeczytano 538 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie