Feniks

Myślała, że nie potrafi już pisac o miłości
Że zgubiła gdzieś słownik zaklętych słów.
Bała się nadejścia znieczulicy
Bo demony przeszłości uśpiła tylko na chwile.
Zaczęła wątpic, że jest sens
By znów na piedestał wznosic uczucie.

Przestala wierzyc
I czytac Biblie.
Ustaliła własną hierarchie wartości .
Podpisała cyrograf z diablem.

Zapomniala się.
Bóg wystawił ją na próbe.
Za głupia, by godzic się na hiobowe życie.
Miłosierny dał jej szanse.



On jest dla niej chlebem powszednim
Najczystszą komunią
Jest jej wodą i winem
Jej dniem i nocą
Jej sacrum .


Usmiecha się.
Dawno nie była tak scześliwa.

Znów milośc z popiołów się zradza.

autor

gucia9

Napisany: 2010-07-07 Dodano: 2010-07-07 13:52:26

Ten wiersz przeczytano 487 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie