Fight: No more!

dosyć walki, czas na pokój...

Niby nic, bo to tylko łza,
Mogła przecież ujść bez powodu:
Przez wiatr wiejący prosto w oczy,
Przez drobny pyłek, który wpadł do oka,
Ale także przez nieudany apel:
„Fight: No more!"

Ilu już było takich,
Którzy wołali drażniąc gardła,
A po chwili upadali zlani krwią.
Ilu było mądrych i wrażliwych,
Wołających ciągle w głos:
„Fight: No more!"

Dość mam słuchania:
„Spalili Moskwę, Wiedeń, Warszawę".
Dość oglądania pomników bohaterów,
Z Westerplatte, z linii frontu.
Dość pomników powstańców uciśnionych:
„Fight: No more!"

I niby nic, bo to tylko krew,
Tylko śmierć, płacz i zgrzytanie zębów.
Dość terrorystów, męczenników, głów!
Czas nadchodzi, a on krótki,
Czas, by zawołać wreszcie razem:
„Fight: No more!"

autor

Cristof7

Napisany: 2005-05-26 Dodano: 2006-08-01 10:30:52

Ten wiersz przeczytano 444 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie