Figiel

Moje myśli płyną jak plemniki,
Dragami rodnymi marzeń,
By w końcu jedna z nich
Dostała się do komórki jajowej,
Mojego Postrzegania
i by nastąpiło zapłodnienie
imaginacji ze zdrowym
rozsądkiem chorego poety…

Teraz nic już nie stoi na przeszkodzie,
Ani biomet, ani dziewictwo, ani kurestwo.

Teraz tylko czekanie,
Słodkie czekanie
(W bujanym fotelu)

Trochę żałuję, że nie umiem robić na drutach,
Bo może zrobiłbym sweter dla swojej dziwnej
Latorośli.

Brr…

Boże!

Błogosław mnie i moje chore jazdy!

autor

Obywatel MM

Napisany: 2006-12-05 Dodano: 2007-03-21 17:51:59

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie