Figury
Figury dawniej czczone wielce
na stryszkach w ciemnych kątach leżą,
dzisiaj rzucone w wolne miejsca
już pajęczyną chwile mierzą.
Pośród beznogich krzeseł, toreb,
podróżnych palt z zeszłej dekady,
niemodnych dóbr upchanych w worek,
mnóstwa przydasi dla zasady.
Tu nikt im główek nie ociera,
kurzem ściemniała cała postać
i nie pochyla też nikt czoła
by na kolanach w modłach zostać.
W nagrodę za posługę w latach
słońce ukradkiem z zewnątrz wnika
poprzez szczeliny, dziury w dachach
błądząc promieniem jasnym wita.
Czasami tylko powiew wiatru
właściwie całkiem niepotrzebnie
rozrzuca sterty zbędnych gratów,
strącając z figur smutne cienie.
autor
małgośka38
Dodano: 2017-08-06 19:03:26
Ten wiersz przeczytano 1286 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (28)
zmusza do refleksji
miłego dnia życzę
Ciekawe reminiscencje.
Ładny utwór, figury zapewne byłyby zachwycone gdyby
wiedziały, że szanowna autorka tak pięknie, lirycznie
zajęłą się nimi
Przeniosłaś mnie w Świat dzieciństwa tym swoim
obrazowym wierszem. Tajemniczy strych, zakurzone graty
nieznane nad którymi wisiała jakaś tajemnica. Piękny
wiersz. + i Miłego dnia.
Dziękuję bardzo za komentarze:)
Życzę miłego poniedziałku.
Takich figór zbyt wiele trzymamy, wiem coś o tym, żal
się z nimi rozstać...czasem potrzebne radykalne
cięcie...i też da się bez nich żyć...pozdrawiam
Wspaniały wiersz o figurkach po strychach dający do
zatrzymania się i zadumania. Nie tylko po strychach
zaledgają, wielkie figury przy rozdrożach od starości
rozsypują się, podobnie i krzyże przy budowach dród,
domów i fabyk, gdzie dawniej wieczorami wiosną i
latem przy świecach śpiewano pieśni nabobżne a echo
niosło pod niebiosa. Dziś wiara
ma znikome wartości, zniszczona przez chciwych
pazernych polityków
z pod korony i prywaty. Małe figurki
wzbudziły wielki temat do dzisiejszej rzeczywistości
bezprawia, nienawiści wrogości
a diabła, piekła nikt się nie boi, jedninie komunizmu.
Pozdrawiam
Szczegolnie w starych domach, okrytych historia, gdzie
zyli z pokolenia, na pokolenie, tam pelno, bibelotow,
tam mozna sie czasem i zgubic, na tych strychach.I
znajdujemy tam, czesto przeszlosc.:)
Dobry wiersz.Pozdrawiam cieplo.:)
Tak bywa że to co kiedyś było ważne i czone na
stryszku laduje zapomniane niczyje
Smutno :( ale prawdziwie
Pozdrawiam serdecznie :)
Ładny, melodyjny wiersz, na stryszkach różne rzeczy
można znaleźć...
Ciekawy, życiowy wiersz.
U kogo nie ma "przydasi"? ;-)
Pozdrawiam :)
u mnie jest tego pełno
Obrazowo.
ładnie o tych skarbach ukrytych na strychu może kiedyś
były świętością pamiątką z pielgrzymki czy wycieczki -
dzis nikomu nie potrzebne smutne stare zawalidrogi:-(
pozdrawiam