FILUTER I ZŁOTE RYBKI

Dla Zosi i Maciusia - wnuczków KARASZPIEKLA

FILUTER I ZŁOTE RYBKI

Raz poszedł z wizytą Filuter, kot młody…
Poeta, pół-psotnik, pół-badacz przyrody,
Zobaczył akwarium… oj, głupią miał minę!
Coś jak telewizor, lecz trochę jest inne…

Dotyka je noskiem i łapką… To szyba!
Coś w środku się rusza… Jak robi to? Pływa?
Beztroskie i złote, welonki ponętne
Walcują i kuszą! On jest wniebowzięty!

Podsunął się blisko, siadł jak wmurowany,
Godzinę już siedzi, zafascynowany…
Tuż przed nim migają płetewki złociste!
Urzekły go! Chciałby rybeczki uściskać!

Obmyślił plan sprytny poeta Filuter,
By rybki połowić! Zabawny był skutek!
Wpadł figlarz do wody! Patrz, jak się przeraził,
Bo pływać nie umiał! Więc, po co tam właził?

Choć bał się, był mokry, nie stracił rezonu…
Łapkami pomachał i podniósł ogonek,
I „pieskiem” krawędzi dosięgnął… Och, dzieci!

Kot pędzi, a za nim akwarium też leci!

I kto tu zawinił? Czy nie oczywiste,
Że rybki i śliczne ogonki faliste?

Kot Filuter, Poeta, jeszcze przeżywa te przygodę…
Tym razem we śnie!

autor

BI-BI-BON-TON

Napisany: 2014-05-29 Dodano: 2014-05-29 13:00:34

Ten wiersz przeczytano 1561 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie