Fobia społeczna

Nie lubię ludzi...
Zanim mruknę cokolwiek, nim na ustach zawieszę sztuczny uśmiech nr 3,
Nie spojrzę w oczy, nerwy ...
Słowa ucieły z czaszki jak wredne króliki z kapelusza,
Długo je tam układałem ,parszywe gryzonie.
Na nic kamuflaż, gra , na nic maski weneckie,
Widzą wszystko - on jest jakiś dziwny!
Zanim bąknę cokolwiek, już mnie nie lubią,
potem już jest coraz gorzej.
coraz głębiej sięgają macki Ulithidów,
szybciej kręcą się wiertła nieświadomych oczu wyroczni,
w skroni pulsuje już tylko jedno słowo - ucieczka,
Boje się ludzi...
Nie jestem gościem z reklamy.
Nie jestem całkiem normalny,
Nie jestem ładny , nie jestem brzydki,
Przepraszam. Już nie przeszkadzam więcej...

autor

Powiem Ci

Napisany: 2006-08-06 Dodano: 2006-08-07 00:03:03

Ten wiersz przeczytano 534 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie