Forma - lny poranek Adasia

Czyli coś na sposób Gombrowicza

Wschodząca substancja światła
narusza senne marzenia.

Brutalnie otwarte oczy
dźwięcznym rzężeniem budzika
gnają do kąta sufitu.

Zadarta bezwiednie piżama
ląduje w koszu z brudami.

Przekrwione gały naprzeciw
patrzą odbiciem lustrzanym
na tartą bezmyślnie mordę.

Poranna sczerniała breja
pieści aksamit przełyku.

Zarzucam na siebie szmaty
zbiegając schodami znikąd
przez amoniakalną przestrzeń

Przystanek czeka cierpliwie
witając wybitą szybą.

Czas ruszać na podbój świata
wciśniętym w tłok autobusem
w ciał seksualnym uścisku.

Markowi Kondratowi

autor

Slavo

Dodano: 2012-09-25 00:24:28

Ten wiersz przeczytano 712 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Sylabiczny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie