Fortuna
Raz w pełni, raz w nowiu
to znów w innych kwadrach,
toczy się fortuna,
zła, podła i krwawa.
Na grzbiet życia skoczy
i ciągnie lejcami,
raz ziębi, raz grzeje,
szturcha ostrogami.
Słabości wciąż nowe
w człowieku rozpala,
gdzieś dąży i dąży,
zła, podła i krwawa.
Zadufana w sobie
portfele nabija,
nie szczędzi czułości,
chciwością rozpływa.
Bogactwo i bieda
na szczęściu rozstajach,
lecz ona kpi z tego
zła, podła i krwawa.
Dzisiaj swoim kołem
na szczyty wynosi,
sypie złotym runem,
ponad wszystkich wznosi.
Jutro strąca w przepaść
litością nie pała,
fortuna zdradliwa,
zła, podła i krwawa.
autor
WOJTER
Dodano: 2017-06-27 21:30:12
Ten wiersz przeczytano 2629 razy
Oddanych głosów: 64
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (95)
dobry przekaz ...ta ciągła pogoń za mamoną przesłania
inne wartości ...a fortuna kołem sie toczy czasem
zostaje gorzka prawda ...
pozdrawiam
Ta ciągła pogoń za pieniądzem,
to niepohamowane żądze!
Pozdrawiam!
Tak to już w życiu jest.
Fortuna, kolem sie toczy, nie przynosi jednak
szczescia, w zyciu.
Ciekawie napisany wiersz i wszystko na temat,
"fortuny".
Czlowiek, to takie pazernne "zwierze" im wiecej ma,
tym wiecej chce, nigdy dosc.
Podoba sie wiersz i jego przekaz.
Pozdrawiam Tereniu.)
krąży, krąży złoty pieniądz ludzi gubiąc, ludzi
mieniąc,,niestety,,,pozdrawiam :)