I gdy myślę

I gdy tak myślę, co zrobiłem, a czego zrobić mi się nie udało
Dochodzę do wniosku, że moje życie to za mało.
Za mało na radość, za mało na dumę. Za mało nawet na zwykłe myślenie.
Ale przecież jest ona, i chodź daleko to jest me zadowolenie.
U jej stóp kładę każdy nowo zaczęty dzień,
Bo przecież tylko ona rozumie, czego mi naprawdę potrzeba.
Ale cóż począć- granica wieku. Dlaczego nie da zatrzymać się czasu?
A zresztą czy ktokolwiek widział zwykłego śmiertelnika przy boku bogini?
To jest nie wykonalne, to fakt, ale chociaż nie burz nadziei, bo to wszystko, co mam.
I choć złudna jest i perfidna w swoim zakłamaniu kocham ją niemal tak samo jak Ciebie.
Powiadają, że jest matką głupich, ale za to z tonącego okrętu zawsze schodzi ostatnia.
Więc odchodzę smutny, lecz z nadzieją, i nie śmiej się, gdy zginę za zakrętem,
Ja naprawdę kocham i Ty tego nie zmienisz, a co najwyżej pogrążysz mnie w smutku.

Jakub Lewandowski Płock 25/26.01.2006

autor

art=sic

Napisany: 2006-01-26 Dodano: 2007-02-08 00:02:39

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie