Gdy przepraszam

Karo

W cielistą szarość
Zgęstniało powietrze
I stoję zakłopotany
Podczas kampanii uczuć
Bezsilny gniew
Potargał dumne wzory twarzy

W dwojgu nas coś pękło
I z tajemnic stu
Powstała galeria
Potwornych snów

(W ramionach utkanych, ciepłych jak koc wełniany
Szukasz w milczeniu aprobaty)

W wiecznym tańcu o wschodzie słońca
Wysychają wilgotne doliny
Spijam z oczu Twoich smutek
Nocą
Kołyszę do snu zmartwiony
Gdy usłyszę o poranku Twój uśmiech
Wtedy zasypiam odprężony

autor

aztek

Dodano: 2004-07-26 12:36:51

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie