Gdy smutek duszy będziesz mieć

Tym, co odeszli już na drugą stronę

Nie wiem czy to dobrze ,czy źle , gdy ktoś tak bliski odchodzi w słońca cień
Być może tam gdzie zmierzasz ,gdzie słońce ma swój ziemski kres , ty znajdziesz radość i ukojenie dla duszy swej
A co począć mają ci , których zostawiasz, których los nie jest jeszcze Ci znany, co pośród
oceanu niezmierzonych trosk ginie jednostka i topi się jak świeczki wosk
Czy smutny wiatr poniesie ich dusze ,kto otrze krople łez ,gdzie głowę złożyć im przyjdzie
by świtu nastał nowy dzień


Co może spotkać słońce , gdy na swej drodze spotyka cierpienia cień , co może przynieść kolejny dzień
Gdy są dwa serca , jak krople wody dwie , nie mogąc się złączyć spływają po szybie smutnym strumieniem w życia cień
Gdy jedno odchodzi , drugie w żalu pozostaje , swą smutną twarz ku słońcu odwraca i czuje, jak ciepło swym płaszczem otacza i dnia lepszy wydaje się początek niż koniec każdego miłowania co sprawia ból w chwili rozstania


Nie ma już we mnie radości , beztroski w patrzeniu na świat , jest tylko smutek i żal
Gdy stawiam sobie pytanie , co we mnie pozostało , gdy uśmiech zdobił mi twarz , jest
gorycz , zgorzkniałość starego człowieka , co jak ślimak w swoją skorupę przed światem ucieka
Jak może być inaczej , gdy to co się bliskie mi wydawało jest tak dalekie wręcz obce ciało
Marzę by odejść w zapomnienie , by usnąć choć na tysiąc lat i mieć (żyć)nadzieją że w tedy być może będzie lepszy już świat

Tym ,co nadal w samotności pielgrzymują

autor

schadel

Dodano: 2007-01-01 10:53:32

Ten wiersz przeczytano 397 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie