Gdy wszystko zawodzi tylko to...
Niekiedy tego właśnie człowiek potrzebuje
Wszystkie drewniane mosty
już są spalone....
Wszystkie złe wspomnienia
wczoraj wyrzucone....
Wszystkie pamiętniki
sterty złych zdjęć
zgineły w odchłani mej....
W sercu mym radość gości
Uśmiech się szerzy od tej radości....
Kocham życie swe jak nigdy wcześniej....
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.