Gdyby
Gdyby Bóg szczęście dzielił równo,
Czy wszystkich nas by w zachwyt wprawił,
Człowiek szczęśliwszy bardziej by go,
Przed grzesznym światem swoim sławił.
Gdyby w miłości każdy z nas,
Swe ziemskie życie ciągle pławił,
Szybko by zmienili wino w kwas,
Czym miłość mocno by zniesławił.
Gdyby pomyślność do nas szła,
Szeroką, jasną i prostą drogą.
Szukalibyśmy dojścia do zła,
Żeby jej móc podstawić nogę.
Gdyby z nas każdy zdrowym był,
Przez całe swoje długie życie,
O chorobie dla innych by śnił,
Intencyjnie modląc się skrycie.
Gdyby bogactwo rosnące na pniu,
W przeróżną postać się zmieniało,
Czy nie zganiałoby nas ze snu,
Że ciągle mamy go jeszcze mało.
autor
jarmolstan
Dodano: 2009-02-17 08:00:20
Ten wiersz przeczytano 762 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Bóg jest miłością, nie dzieli, ludzie się dzielą. Będę
broniła słów Boga, jakie zapisał w Piśmie Świetym.
Wszystko inne jest urozmaicone, od tego momentu wiersz
jest ładny. Odaję głos, żeś napisał o Nim.
Tak,Pan Bóg i natura dobrze wie co
robi-pozdrawiam,mądre przesłanie i refleksja!
Gdyby się wszyscy ludzie kochali, jak pięknie wokół by
było, szczęścia nikt by nikomu nie zazdrościł,
powszechnie panował by spokój i miłość.Tylko
pomarzyć.Bardzo piękne te marzenia, ale czy do
spełnienia?Melancholią wiersz napisany.
ech wydaj mi się że wszystko zależy od tego jakimi
jesteśmy ludzmi - ładny wiersz
Gdyby..gdyby - myślę że i tak ciągle byłoby nam mało.
Tak już chyba jest - zresztą ten, który ma dużo chce
jeszcze wiucej.
Ty bardzo wymownie o tym piszesz, do tego piękne Twe
pióro i warsztat literacki.
A gdyby szczęście móc rozdzielić równo pomiędzy ludzi,
czy człowiek umiałby docenić je, czy szybko by się
znudził?
A gdyby miłość wszystkim dać taką, o której każdy
marzy skrycie, czy wtedy człowiek kochałby już tak by
nigdy nie szukać innej? - to moje dwa z trzech pytań
jakie niedawno zadałam w swoim wierszu. Widać nurtują
nas podobne...
Sugeruję w drugiej strofie, w drugim wersie poprawić
"pławili" na "pławił" bo gubi się rym z "niesławił".
Pozdrawiam
Pięknie ujmujesz temat. Jeśli nie mamy wszystkiego,
pragniemy, gdybyśmy mieli szybko byśmy się znudzili.
Po co "gdybać'. Mamy w życiu wszystkiego po trochu.
Ważne są jednak proporcje. Od nich zależy czy jesteśmy
szczęśliwi. Zazwyczaj nie doceniamy tego co mamy.
Mądry wiersz.
z tego wysnułam wniosek że najlepiej jest nie
narzekać bo może być gorzej...gdyby Ktoś o nas
zapomniał...i musielibyśmy o sobie decydować...
Gdyby każdy miał to, o czym piszesz, nie
wiedzielibyśmy że jest to, tym co powinniśmy cenić i
przeszliśmy nad tym do porządku dziennego,ale co warte
byłoby życie gdyby nie można było zazdrościć innym z
czystej bezinteresownej zawiści.
Dobry wiersz, delikatnie zrymowany. Gdybać można,
byłoby inaczej, a czy lepiej? raczej nie...
Ciekawy mądry wiersz, Pozdrawiam
W intencji tej modląc się skrycie. W tym miejscu
załamał się rytm...za duzo sylab. Podsumowaniem
całosci jest ostatnia zwrotka, mimo, ze wszystko
byłoby ok. to jednak człowiek wymyśliłby cos takiego,
co...zniszczyłoby to całe piękno wokól niego. Wymowny
wiersz.
Świetny.... a tak kontynuując... Gdyby uśmiech mieć na
twarzy, ciepłem darzyć już od rana, jakże miło by nam
było….