Gdybym miłości nie miał...

Krwista czerwień-to serce w piersi pulsuje
tak namiętnie, ja oddycham tym powietrzem.
Gdybym miłości nie miał, ale mam wiersze,
a to uczucie do wersów jest wieczne.
W życiu nie myślałem, że poznam poetę,
wrażliwego jak nikt inny na cudze nieszczęście.
Jestem winny! To parodia samego siebie.
Wredny pesymista, a dostrzegam w tym energie.
To prawda, że piszę i pisać będę.
Te litery pozostaną, możesz zabrać mi wszystko,
a gdzieś tam na szarym końcu moje nazwisko
u dołu kartki, nie przeminie z chwilą mi bliską.
Jak Stachura mam zamiar zginąć śmiercią tragiczną,
a pisać jak Bukowski, z życia wzięte brudy.
Brudna esencja ale zabije chwile nudy.
Bez natchnienia zaczynam jakoś słowa gubić,
gubię się w myślach, to odróżnia mnie od ludzi.

autor

Albert Fish

Dodano: 2008-01-27 09:08:26

Ten wiersz przeczytano 833 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie