a gdybym wierzył w gdyby

Spadam,nie widzę już nic,a boli z każdej strony,
Samotność zdeptała mój świat,zabrała rozpłakanej miłości jej złotą koronę.
Ochydna staruszka,ona zawsze wygrywa,
nigdy nie płacze,kościstym palcem w tryumfie mnie przyzywa.
Mrok oblepia duszę,ciało kurczy się w rozpaczy,
oczy mgłą pokryte,nie mam siły oczyścić ich
płaczem.
Nie,ja nie przemijam,ja umarłem,kiedyś ktoś skreślił mnie na kartach przeznaczenia,
już dawno sępy zżarły mą padlinę,tylko teraz dopiero Ból mi o tym powiedział.
O,Życie,pani nieznana z imienia i przyczyny,
powiedz mi co będzie,gdybym wierzył w gdyby.
Jest gdzieś ktoś kto pokocha mnie,takiego biednego,nieciekawa historię trwania w nudnym powietrzu?
Jest ktoś kto nie odejdzie wreszcie,lecz pokaże że miłość może być wieczna?
A jeśli nie wierzę w gdyby,to co mi pozostało?
W bagnie nicości,niby młody jeszcze,ale po co,skoro śmierć moim jets wybawcą?
I co począć teraz,jak odnależć Boga,kolory,muzykę i kwiaty,
jak nie złościć się na dar stworzenia,kiedy jest nie dla mnie?
Wzgórze już zgasilo blask,z tyłu pustka wiatrem przerzedzona i mrok,co nie chce mnie pochłonąć,
tylko ciągle oblepia i pozwala żyć bym czuł każde uderzenie losu.
Na około nic,tylko same marzenia tańczą,jakby wrednie,żebym wiedział,
o wszystkim,czego mieć nie będę,za co nie pójdę do nieba.
Rozdieram serce,krwawi milość podreptana wolą losu,
nic nie jest już piękne,nie mam siły,nie mam Anioła.
Ja się nie poddałem,ja zginąłem marnie na polu bitwy,nazwijcie mnie żałosnym pajacem,jeśli chcecie,
nie ważne już,boli naprawdę,nic nie liczy się w tym chorym świecie.
Patrze w niebo,czarne od niespełnionych snów,
nic i pustja,nie ma Jej.Nie ma.I już.

autor

rebel

Napisany: 2007-01-23 Dodano: 2007-01-23 15:30:06

Ten wiersz przeczytano 1105 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie