Gdzie ojciec i kto brat

W pustych ścianach
błąkają się duchy przeszłości.
Zamarły dawne odgłosy,
na zawsze ucichł śmiech.

Z brudnych okien
wygląda smutny kurz.
Zapłakane szyby wspominają
odeszłych, resztę pochłonął
zachodni wiatr.

Na nic zdały się słowa roty.

Wydeptane ścieżki
pokryły nowe płyty, odbite
ślady spłukał deszcz.

Otwarte bariery poszerzone
o horyzont, pogubiły tropy
własnych przodków.

Pokolenia rozsiane wiatrem
dobrobytu, pozapominały
herbów i korzeni. Niektórym
zabrakło pamięci - gdzie
ojciec i kto brat.

Smutne,
ale jakże prawdziwe.






czarnulka1953
12. 01. 2013.

autor

czarnulka1953

Dodano: 2013-01-14 18:43:18

Ten wiersz przeczytano 388 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie