Pod skrzydłami Meteorów

Zawieszony na trudno dostępnych
urwiskach spokój, rozbudził ukryte
pragnienia własnych zmian.

Odizolowana od reszty świata
modlitwa, ścieliła się dywanami
na surowych drewnianych chodnikach.

Meteory Kalambaki tępiły
ostre pazury, wymieniając
w Boskie oddanie.

Błagalne ciche prośby
wzmocnione dymem kadzideł,
wędrowały w górę
niebiańskimi szlakami.

Wypiekany własnoręcznie chleb
pozbawiony ulepszającego
jadu przynosił ukojenie.

Porywisty wiatr hulający między
skałami, oczyszczał ze skażonego
chciejstwa, pozostawiając
wiarę, nadzieję i miłość -
tak bardzo potrzebną
do życia.






czarnulka1953
12. 01. 2013.

autor

czarnulka1953

Dodano: 2013-01-15 11:26:32

Ten wiersz przeczytano 384 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie